Schimmels

Beeld foto volgt

Doordat schimmels en gisten niet over chlorofyl beschikken, zijn ze gedoemd om op een andere manier in de voedselvoorziening te voorzien. Dit gebeurt door stoffen te onttrekken aan andere organismes zoals planten of dieren (zowel dood als levend). 

In tegenstelling tot de meeste groepen van organismen, die zowel parasitaire als niet parasitaire vertegenwoordigers bevatten, is een schimmel die leeft op een levend dierlijk organisme per definitie parasitair. 

Beginstadium en verdere uitbraak

Er zijn daarentegen wel voorbeelden te vinden van schimmels die in symbiose met planten leven. Dierlijke organismes, waaronder ook de mens, kunnen flink last hebben van schimmels. Denkt u maar eens aan zwemmerseczeem, ringworm, baardschurft en kalknagels. Toch zullen we, net als bij vele stammen van bacteriën, enige sympathie voor schimmels en gisten moeten opbrengen. 

Een heel bekende schimmel “penicilium”, ontdekt door Alexander Fleming in 1928, heeft een ware medische revolutie teweeg gebracht waarna enorm veel mensenlevens gered zijn door de antibacteriële werking van het extract penicilline. De antibiotica waren geboren. Daarnaast worden sommige schimmels graag gegeten. Denkt u maar eens aan eetbare paddenstoelen (al dan niet met een hallucinerende werking) of blauwe schimmelkaas. En wat dacht u van een heerlijk glas bier of een wijntje? Of het rijzen van brood? Kansloos zonder gisten.

 

De Symptomen van Schimmels

Pas als de typische schimmeldraden (die we bij vrijwel elk soort schimmel terug kunnen vinden) onder de microscoop zichtbaar zijn, mag de diagnose “schimmel” worden gesteld. 

Bepaalde bacteriën (zoals Flexibacter Colomnaris), protozoa (zoals gesteelde klokdiertjes), virussen (zoals karperpokken), algen of zelfs een verdikte of troebele slijmhuid kunnen “schimmelachtig” aandoen, terwijl van schimmel helemaal geen spraken is. Iets proberen te bestrijden dat er helemaal niet is, doet meer kwaad dan goed. Dàt is u inmiddels hoop ik wel duidelijk.

Er zijn verschillende soorten schimmel die het op de karper hebben voorzien. Sommigen leven op de buitenkant van de karper (ectoparasieten) en sommigen leven in de karper (endoparasieten).